Peki ya sen karpuz musun?

... Mottomuzu değiştiriyoruz. Bu dünya çok iyi yerlere gitmiyor. Kollarımızda sevdiklerimiz ölüyor. Ağlıyoruz. Kulaklığımız bir yere takılıyor ağlıyoruz. Kolumuz kapıya takılıyor ağlıyoruz. Yada takımımız kaybediyor ağlıyoruz. Ağlamak kötü bir şey değil. Ama gittikçe değerini kaybediyor. Özel olmalı. Biri kaybedildiğinde akmalı. Bir çocuk kıyıya vurunca, bombalarla saklambaç oynayınca akmalılar. Bir adam sedye kirlenmesin diye ayakkabılarını çıkartmak istediğinde akmalı... Canımızı yakmalı gözyaşları. Önce çaresizliği hissettirmeli. Sonra elinin tersiyle, kazağının koluyla silmeli göz yaşını. DUR demeli. Düşün. Bu günün kahramanları Malcolm X'leri de çocuktu. Peygamberde çocuktu. Çok para kazananda çocuktu. Hak yiyende çocuktu. Hak savunurken canını ortaya koyan da çocuktu. Evi başına yıkılan da çocuktu. Evin başına yıkılmadığına göre hangisinin çocukluğunu yaşayacaksın? ...Yaşadığın şu an belkide ileriyi düzelten an olacak. Hayat kurtardığın an. Kafasına silah dayanan çocuğu gördüğünde 'Dur!' dediğin an. Kardeşin sana bana yardım et dediğinde elini uzattığın an olacak belki de. Kim bilir? Kimse. ...Ama şunu bilebilirsin. Oturduğu yerde yalnızca karpuz büyür. Peki ya sen karpuz musun?

                                                                                                      14 ARALIK 2016

Tekrar soruyorum. Peki ya sen karpuz musun? 

https://www.youtube.com/watch?v=G_K9xsSdgMs  Düşünürken dinlemen için. Derin bir iç çek. 

                                                                                                      8 OCAK 2018